مسافر كوچولوي ما

دختركم دلم نميخواست اولين نوشته ام بعد از تولدت غمگين باشد اما نتونستم خودم را راضي كنم كه در مورد خاله جان برات ننويسم . خاله جان خاله بابايي و زن مهرباني بود كه در اولين ساعات روز 4 شنبه 17 دي ماه مارا ترك كرد و به ديار باقي شتافت . از اون خانمهاي كدبانويي بود كه شبيه اون ديگه به ندرت تو خانواده ها پيدا ميشه . مهمونيهاش هميشه زبانزد بود و خانمهاي باردار را هميشه با دستپخت خوبش ذوق زده ميكرد . از اون دسته از مادربزرگ هايي كه بزرگي داشتن و گره خيلي از كارها به دستش باز ميشد و تكيه گاه  خيلي از آدم هاي فاميل بود . از اون  مادراني كه ازدواج خيلي از دختر و پسرهاي فاميل را پادر مياني كرده و به سرانجام رسونده اند. در اين 10 سالي كه من و...

ثانيه ها و دقايق ، ساعتها و روزها و ماهها گذشتند تا دوباره به روز 14 ديماه رسيديم .يكي از زيباترين روزهاي زندگي ما . روزي كه براي اولين بار چشم بر اين جهان گشودي و در آغوش من و بابايي آرميدي .روزي كه هر سالت را با آرزوهاي خوب براي سال آينده جشن ميگيريم ، يك سال بزرگ شدنت را به نظاره مينشينيم و رشد و بالندگيت را هزاران بار  به درگاه خداي منان شكر مي گوييم .  هر سال اين روز ميعادگاه ماست ميعادگاه عشق ما سه نفر.. . به هم قول ميدهيم ما به و تو به ما . ما قول ميدهيم كه تا ميتوانيم مادري و پدري را در حق تو به جا آوريم و تو فرزندي را ،مهرباني را و دختر بودنت را . چون دختر كه باشي نا خواسته خيلي از خوبيهاي دنيا با توست ...  ...